یک از بدترین روزهای زندگی

روز دوشنبه 29 حوت 1390 به عبارت دگر آخرین روز سال 1390 که مصادف  بود با 19 مارچ 2012 به عنوان بد ترین روز از روزهای زندگی ام ثبت گردید.

آن روز، کاملا متفاوت از روز های دگربود. در ان روز قرار بود پدر پیر، ناتوان و مریضم را از کابل در خانه ببرم. سختی های را که تحمل کردم غیر قابل تصور بود و اصلا فکرش را نمی کردم.

در آنروز وضعیت صحی پدرم لحظه به لحظه خراب تر می شد، از غزنی به آن طرف(جاغوری) هوا طوفانی بود.

شدت طوفان در دشت قرباغ افزایش یافت، بخاطر باد شدید و ریگ روان دشت قرباغ، شاهد بدترین طوفان بودیم که حتی در فاصله دومتری هم قدرت دید وجود نداشت.

از وزش باد تند توام با ریگ روان صدای دلخراشی بگوش می رسید همه جا تنگ و تاریک بود، بدلیل شدت طوفان راه خود را در دشت گم کردیم موترمان میان تپه گک های ریگ روان بند شد. وضعیت مریض لحظه به لحظه وخیم تر میشد در ان لحظه هیچ امیدی وجود نداشت فقط یک آرزو داشتم انهم زنده رساندن پدرم در خانه بود.

زندگی در ده

نام این پسر آقا سروش است، آقا سروش متعلم صنف سوم بوده و در صنف خویش نیز دوم نمره می باشد، وقتی باوی صحبت کنی با اعتماد به نفس و اطمنان خاطر برنامه های آینده خویش را برایت توضیح می دهد. وی حاضر است در هر شرایط زندگی با هم سالان خویش به رقابت بپردازد.

پروفیسوربرهان الدین ربانی رئیس جمهور اسبق و رئیس شورای صلح کشور کشته شد.

برهان الدین ربانی یکی از شخصیت های برجسته سیاسی افغانستان ساعت پنج و نیم عصر روز سه شنبه مورخ 20 سپتامبر 2011 که برابر می شود با 29 سنبله 1390 توسط یک انتحار کننده به نا عصمت الله که گفته می شود بمبی را در لای دستارش جا سازی کرده بود کشته شد.
استاد ربانی که صفت عالم دین را نیز با خود حمل می کرد در جریان جهاد با شوری سابق یکی از مجاهدین فعال در سنگربود، وی بعد از حکومت صبغت الله مجددی قدرت سیاسی کشور را بدست گرفته و به صفت رئیس جمهور در کرسی قدرت تکیه زد. در دوران حکومت برهان الدین ربانی جنگ های داخلی به اوج خود رسید، نیرو های که در برابر هم صف ارایی داشتند عبارت بودند از، امارت اسلامی طالبان به رهبری ملاعمر از قندهار، حزب وحدت اسلامی به رهبری عبدالعلی مزاری از مناطق مرکزی، حزب اتحاد اسلامی افغانستان به رهبری عبدالرب رسول سیاف از مناطق مرکزی، جنبش ملی به رهبری عبدالرشید دوستم از شمال، شورای نزار به رهبری احمد شان مسعود ازشمال، حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار از مناطق مرکزی و حزب جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری برهان الدین ربانی از شمال، احزاب یاده شده بخاطر کسب قدرت سیاسی در برابر هم سرسختانه می جنگیدند و هزارها انسان بی گناه در این میان شهید شدند.